رضا هاشمی می گوید من آخرین نفری بودم که سوار سبد نردبان شدم، درست وقتی ساختمان منفجر شد. ۳ تا از بچه‌هایمان لب پنجره بودند و بعد دیگر نبودند. محمود حیدری، رئیس ایستگاه ۹۶ آتش‌نشانی می گوید مطمئن بودیم که ساختمان می‌ریزد، همین هم بود که دائم یکی به آن دیگری می‌گفت تو سوار شو. می‌خواستیم مرگ را برای هم به تأخیر بیندازیم. وقتی نردبان آمد بچه‌ها سوار نمی‌شدند و به من و بقیه رئیس‌ایستگاه‌های آتش‌نشانی که آنجا بودیم، می‌گفتند اول شما بروید. دستور دادیم که باید بروند پایین. بعد من ماندم و چند رئیس ایستگاه دیگر. ازجمله شهید امینی، مهدیان و هاشمی شاد. سری دوم من هم سوار شدم و بعد هم ‌آقای مهدیان پرید داخل سبد، اما درست در لحظه‌ای که آقای هاشمی شاد دستش را به لبه ساختمان گرفته بود، ناگهان ساختمان ریزش کرد و او به سمت سبد پرید. بعد دیگر چیزی ندیدیم و داخل گرد و خاک گم شدیم. یک لحظه مغزم خالی شد. حس کردم شاهد روز قیامتم، بعد یادم آمد خیلی از ما در آن ساختمان جاماندند و حالا پودر شدند.

هنگام ضبط برنامه «چند درجه» دوربین تصویربرداری در دهان یک شیر گیر افتاد.

ماجرا از اینجا شروع می‌شود که پسری 14 ساله در خارج از خانه‌اش در جنگل ملی گیر در ایالت گوجارات هند خوابیده بود، اما 17 شیر در حین خواب به او حمله کرده بودند. این پسر سومین فرد کشته شده از ماه آوریل به بعد در منطقه گوجارات است که همین امر سبب افزایش اعتراض روستانشین‌ها مبنی بر شکار «آدمخوارها» شده است.